O książce: 1995 / Krążowniki pancerne typu "Garibaldi" to niewątpliwie jeden z najciekawszych okrętów floty włoskiej, który nie jest uboga w oryginalne projekty. Swoim wyglądem krążowniki te wywołały prawdziwą sensację, dając Włochom możliwość po raz pierwszy wejścia na światowy rynek przemysłu stoczniowego dla wojska. Dziesięć „Garibaldis” stanowiło największą serię dużych włoskich okrętów wojennych ery pary i metalu. Płynęli pod banderami czterech krajów i dopiero splot okoliczności nie pozwolił im na podniesienie także sztandaru św. Andrzeja. Nawet będąc na akcjach, służyły jako atut w grach politycznych na początku naszego stulecia. Niewiele jest we współczesnej historii dużych jednostek bojowych tego samego typu, które brały udział w trzech najważniejszych wojnach z wykorzystaniem liniowych flot pancernych: hiszpańsko-amerykańskiej, rosyjsko-japońskiej oraz w I wojnie światowej – i to nie licząc działań w wojny włosko-tureckiej 1912 roku, a krążowniki włoskiego projektu zawsze znajdowały się w centrum wydarzeń. Pozostawiły zauważalny ślad w światowej historii sprzętu wojskowego, pokazując możliwość stworzenia silnej jednostki bojowej łączącej w sobie cechy pancernika i krążownika, i w pewnym stopniu stały się prototypem niemieckich „pancerników kieszonkowych” II Świata Wojna.